ഭ്രാന്ത് , പ്രേമം ,കൊപ് എല്ലാം തോന്നലാ വെറുതെയ ..ആര്‍ക്കും ആരോടും തോന്നാവുന്ന ഒരു വികാരം പലരും പല അര്‍ത്ഥത്തില്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന ഒരു വികാരം ...ചിലപ്പോള്‍ എന്നോട് തന്നെ അളവില്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നും വെറുപ്പ്‌ തോന്നും പിന്നെ ആലോചിക്കുമ്പോ ഞാന്‍ മാത്രം അല്ലെല്ലോ തെറ്റുകാരന്‍ അല്ലെങ്കില്‍ തെറ്റുകാരന്‍ എന്ന് പറയാനും മാത്രം എന്ത് ചെയ്തു അവളെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് പറഞ്ഞതോ അതോ അങ്ങനൊരു വികാരം ഉള്ളില്‍ തോന്നിയത് എത്ര കണ്ടു മൂടിവെച്ചിട്ടും തുറന്നു പറയേണ്ടി വന്നതോ ?, പല വട്ടം തോന്നിയിട്ടും അത് വെറും തോന്നല്‍ എന്ന് മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചിട്ടും മനസ്സ് തുറന്നു വെയ്ക്കേണ്ടി വന്നതോ ???ഞാന്‍ ഇല്ലാതെ അവള്‍ ഇല്ല എന്നൊരു ചിന്തയൊന്നും അവള്‍ക്കില്ല മറിച്ച് എനിക്കും ഇല്ല ...പക്ഷെ പരസ്പ്പരം ഞങ്ങളെ നഷ്ട്ടപ്പെടും എന്ന ഒരു ചിന്ത എന്തുകൊണ്ടോ ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ പറ്റുന്നില്ല ...ഇ നാള്‍ വരെ ആരും ആര്‍ക്കുവേണ്ടിയും മരിച്ചിട്ടില്ല, എല്ലാവരും ജീവിക്കും ഞങ്ങളും ...പരസ്പ്പരം നഷ്ട്ടപെട്ടിട്ടും ജീവിക്കും വളര്‍ത്തി വലുതാക്കിയ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് വേണ്ടി അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി മാത്രം... വേറെ ആര്‍ക്കു വേണ്ടി ഞങ്ങള്‍ പരസ്പ്പരം അകലണം ??എന്തിനു ഞങ്ങളുടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ എറിഞ്ഞുടക്കണം ...?എനിക്ക് ഈ ജീവിതത്തില്‍ ഒരുപാട് സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ട് അതില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സമൂഹത്തിനു വേണ്ടി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുക എന്നതാണ് പക്ഷെ ഇപ്പൊ എന്റെ മനസ്സില്‍ അവള്‍ എന്നൊരു സ്വപ്നം മാത്രമേ ധ്രിട നിശ്ചയതോടെ കാണാന്‍ കഴിയുന്നുള്ളൂ ..എനിക്കറിയില്ല ഇത് എന്നെ എവിടെ കൊണ്ടെത്തിക്കും എന്ന് ...പിരിയാന്‍ വളരെ ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ് എന്ന് മനസ്സിലായി പക്ഷെ അത് എത്രത്തോളം എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല ...എടി പെണ്ണേ എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടം ആയിപ്പോയി എന്തോ ഇത് വളരെ ആഴത്തില്‍ പതിഞ്ഞും പോയി ... നിനക്ക് വേണ്ടി മരി ക്കാന്‍ തയ്യറാണെന്ന് എനിക്ക് പറയാന്‍ കഴിയില്ല പക്ഷെ നിനക്ക് വേണ്ടി എന്ത് ചെയ്യാന്‍ കഴിയും എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ഒരു ഉത്തരം എന്റെ കയ്യില്‍ ഉണ്ട് ഒരേ ഒരു ഉത്തരമേ എന്റെ കയ്യില്‍ ഒള്ളു ..."നിന്നെ സ്നേഹിക്കാം മനസ്സുതുറന്നു മറ്റാരെക്കാളും നിന്നെ ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചു കൊള്ളാം ...!"-
